Sint-Annakapel, 1865

De Sint-Annakapel, gebouwd in 1865, staat op de plek van de oude parochiekerk van Spaubeek, die hier al in 1148 werd genoemd. Hoewel het onbekend is wie de kerk oorspronkelijk stichtte, wordt gedacht dat het de eigenaren van Sint Jansgeleen, Ten Dijken of de heren van Terborgh geweest kunnen zijn. De kerk, opgetrokken uit maaskeien en mergel, raakte in verval door onduidelijkheid over het onderhoud.

In 1699 werd de proost van het Gerlachusklooster gedwongen om de kerk op te knappen, waarbij de zolderverdieping werd aangepast om vruchten op te slaan in oorlogstijd. Tegen het begin van de 19e eeuw was de kerk opnieuw verwaarloosd, en in 1837 werd besloten de bouwvallige kerk te slopen. Op de plaats van de oude kerktoren bouwde de familie Adriaans in 1865 de huidige Sint-Annakapel, toegewijd aan de heilige Anna. Boven de ingang van de kapel staat een Latijnse tekst die herinnert aan de voormalige parochiekerk: "Ik sta op de plaats van het kerkhof, waar tot 1837 de parochiekerk heeft gestaan."

De kapel heeft een rechthoekige vorm met een driehoekige koorafsluiting en gotische elementen zoals steunberen en spitsbogen. In het plantsoen rondom de kapel heeft het IVN-Spau-Beek een geologische tuin aangelegd met gesteenten uit de regio. Een stenen grafkruis uit 1733, waarschijnlijk afkomstig van de oude parochiekerk, staat bij de kapel. In 1989 werd de Sint-Annakapel grondig gerestaureerd, wat wordt gememoreerd door een steen links van de ingang: "Na door vrijgevigheid van de parochianen mijn oude luister te hebben gekregen, sta ik hier schoner overeind."